Entezopatia krętarza większego oznacza patologiczne zmiany w strukturze ścięgien przyczepiających się do naturalnego zgrubienia po zewnętrznej stronie kości udowej. Ścięgna te należą do tzw. mięśni miedniczo-krętarzowych, łączących kość krzyżową z krętarzem większym. Mięśnie te odpowiadają nie tylko za ruchy skrętne kości udowej, ale także za stabilizację miednicy podczas stania oraz w czasie ruchu.
Przeciążenia ścięgien mięśni miedniczo-krętarzowych (entezopatie) wynikają najczęściej z zaburzenia biomechaniki stawów obręczy miedniczej oraz dysfunkcji aparatu więzadłowego. Do zmian entezopatycznych dochodzi wówczas, gdy mięśnie zmuszone są do nadmiernego, długo trwającego napięcia. Taka sytuacja ma miejsce np. przy zbyt luźnym aparacie więzadłowym (hipermobilność) w stawach krzyżowo-biodrowych. Kiedy stawy te utracą swoją zwartość lub dojdzie do ich zablokowania, wówczas mięśnie miedniczo-krętarzowe funkcjonują w znacznie podniesionym tonusie. To przeciążą ich przyczep końcowy, czyli krętarz większy. Entezopatia może pojawić się na skutek każdego zaburzenia wzorca chodu, które wywoła asymetrię napięć mięśni nóg. Oznacza to, że przyczyną może być różnica w długości nóg (zazwyczaj większa niż 1 cm). Problem powodować może również przebyty uraz zmieniający ruchomość stopy, kolana czy stawu biodrowego.
Kompleksowe leczenie musi uwzględniać zarówno odziaływanie na przyczynę pierwotną oraz na skutki przeciążenia ścięgien. Leczenie pierwotnej przyczyny to przede wszystkim terapia manualna oraz ćwiczenia normalizujące napięcie mięśni miedniczo-krętarzowych. Manualna praca terapeuty polega na doprowadzeniu do prawidłowej ruchomości w stawie krzyżowo-biodrowym (jeśli tam jest pierwotna przyczyna) oraz relaksacji nadmiernie napiętych mięśni.
Walka ze skutkami urazów okołokrętarzowych to przede wszystkim zabiegi Skupioną Falą Uderzeniową. Na rynku medycznych urządzeń fizykalnych jest to obecnie najskuteczniej działający rodzaj zabiegu.
Leczenie skutków przeciążonych ścięgien to poprawa ukrwienia w miejscu przyczepu ścięgna do krętarza.
Najlepsze efekty poprawy mikrokrążenia okołokrętarzowego uzyskuje się stosując piezoelektryczną (skupioną) falę uderzeniową.
1. Sprawdź dostępne terminy w rezerwacja on-line
2. Umawiając pierwszą wizytę wybierz z dostępnych usług: „Skupiona Fala Uderzeniowa – Pierwsza wizyta”
3. Umawiając kolejną wizytę wybierz z dostępnych usług: „Skupiona Fala Uderzeniowa – Kolejny zabieg”
Piezoelektryczna Fala Uderzeniowa (PFU) to zabieg z zakresu medycyny fizykalnej oparty na zjawisku piezoelektryczności. Urządzenie posiada głowicę z kryształami, które generują zmiany gęstości ośrodka (tkanki) poddawanego leczeniu. Piezoelektryczna Fala Uderzeniowa pozwala skupić energię w sposób bardzo precyzyjny na ściśle określonej głębokości. Jest to bardzo istotne w przypadku dużych lub głęboko położonych ścięgien. Energia Skupionej (piezoelektrycznej) Fali Uderzeniowej prowokuje stan zapalny (pobudzenie namnażania kolagenu) oraz wprowadza przekrwienie (dostarczanie substancji budulcowych).
Na rynku medycznym funkcjonują dwa rodzaje urządzeń określanych mianem fali uderzeniowej, tj. Fala Piezoelektryczna (Skupiona) i Fala Rozproszona. Fala Rozproszona pozwala osiągnąć pewne efekty lecznicze tylko w tkankach płytko położonych. Energia tego urządzenia ulega rozproszeniu w miejscu uderzania trzpienia o tkankę i wraz z głębokością znacząco spada. Fala rozproszona jest wielokrotnie mniej skuteczna.
Piezoelektryczna Fala Uderzeniowa działa znacznie skuteczniej. Najwyższa dawka energii może być fokusowana na dowolnej głębokości, w zależności od tego jak głęboko znajduje się uszkodzenie struktury ścięgna czy więzadła. Dodatkowo energię leczenia można bardzo precyzyjnie dawkować co do wartości, głębokości wnikania oraz miejsca uszkodzenia (dokładność na poziomie ok. 1 milimetra).
Lista dolegliwości jest długa. Wynika to z tego, że w zależności od wartości zastosowanej energii, uzyskuje się efekt przekrwienny ( w naderwaniach ściegien i więzadeł) lub destrukcyjny ( w przewlekłych kontuzjach przebiegających ze zwapnieniem ścięgien).
Działanie przekrwienne, jakie daje Piezoelektryczna Fala Uderzeniowa, jest szczególnie wysoko oceniane przez sportowców, narażonych na sumujące się mikro urazy ścięgien, więzadeł i okostnej w miejscu ich przyczepu. Regularnie powtarzający się wysiłek fizyczny jest ogromnym wyzwaniem dla struktur słabo ukrwionych. Skupiona Fala Uderzeniowa wprowadza mikro drgania głęboko i precyzyjnie penetrujące słabo ukrwione tkanki. Jest szczególnie powszechna wśród osób trenujących triathlon, crossfit czy sporty siłowe.
Podstawą skutecznej regeneracji tkanki jest namnażanie się tkanki łącznej. Żeby do tego doszło, niezbędne jest spełnienie dwóch podstawowych warunków, tj. pojawienie się stanu zapalnego oraz zapewnienie odpowiedniego ukrwienia gojącej się strukturze.
Stan zapalny to szereg reakcji chemicznych doprowadzających do proliferacji (namnażania) kolagenu, który jest jednym z najważniejszych związków budulcowych ścięgien i więzadeł. Bez stanu zapalnego NIE MA REGENERACJI. Po silnym urazie tkanki łącznej dochodzi do tzw. ostrego stanu zapalnego. We miejscu uszkodzenia, wraz z krwią, pojawiają się czynniki stanu zapalnego rozpoczynające procesy gojenia. Ostry stan zapalny trwa ok. tygodnia. Uwaga: Stosowanie mrożących okładów zaraz po urazie powoduje zmniejszenie bólu, ale również ogranicza wielkość stanu zapalnego, co może niekorzystnie wpłynąć na regenerację uszkodzonej struktury. Mniejszy stan zapalny = mniej kolagenu.
Podobnie dzieje się w przypadku powtarzających się mikro urazów, przebiegających bez ostrego stanu zapalnego. Regenerowanie naderwanego ścięgna czy więzadła jest utrudnione, gdyż nie ma ostrego stanu zapalnego ( brak silnego czynnika pobudzającego). Dodatkowo, ścięgna oraz więzadła są z natury słabo ukrwione, a do skutecznej odbudowy niezbędne są składniki budulcowe. Dostarczane są one wraz z krwią, zatem ubogie ukrwienie= ograniczona regeneracja.
Najważniejsze – wzbudzić odpowiedni poziom stanu zapalnego i zapewnić bogate ukrwienie. Po każdym mocnym treningu dochodzi do pojawienia się stanu zapalnego i odbudowy włókien mięśniowych. Mięśnie są bogato ukrwione i dlatego ich regeneracja jest zazwyczaj wystarczająca. Ścięgna i więzadła są strukturami dość twardymi, słabo ukrwionymi i niejednokrotnie głęboko położonymi. Ich regeneracja wymaga zastosowania odpowiedniej dawki energii powodującej kontrolowany stan zapalny oraz powodującej przekrwienie.
200 zł – pierwsza wizyta ( wywiad, badanie, instruktaż, zabieg SFU), czas trwania: 45 min
130 zł – zabieg Skupioną Falą Uderzeniową ( zwykle 4 dodatkowe zabiegi), czas trwania: 15 min
Całkowity koszt leczenia wynosi zwykle 720 zł (200 zł pierwsza wizyta + 520 zł za 4 kolejne zabiegi).
Uruchomione procesy naprawcze zachodzą jeszcze przez 4-6 tygodni po skończeniu zabiegów SFU.
1. Sprawdź dostępne terminy w rezerwacja on-line
2. Umawiając pierwszą wizytę wybierz z dostępnych usług: „Fala Uderzeniowa-Pierwsza wizyta”
3. Umawiając kolejną wizytę wybierz z dostępnych usług: „Fala Uderzeniowa”
4. Możesz także umówić wizytę telefonicznie pod numerem: 881 202 827
Pas krzyżowo-biodrowy firmy Serola to rodzaj zaopatrzenia ortopedycznego, które służy poprawie zwartości stawów miednicy, zwłaszcza stawów krzyżowo-biodrowych. Pas wykonany jest z wysokiej jakości materiałów, co pozwala na jego bezproblemowe, czasem wielotygodniowe użytkowanie. Nierozciągliwy i komfortowy materiał pasa pozwala skutecznie kompresować powierzchnie stawowe kości biodrowej i krzyżowej bez podrażniania skóry. Trwały rzep doskonale zapobiega luzowaniu się pasa podczas codziennego użytkowania.
Głównym zadaniem pasa jest zmniejszenie nadmiernej ruchomości (niestabilności) w połączeniu kości biodrowych z kością krzyżową.
Prawidłowe zastosowanie pasa stabilizującego stawy krzyżowo-biodrowe wymaga przeprowadzenia testów funkcjonalnych sprawdzających zakres ruchomości oraz stabilność tych stawów. Zaopatrzenie pacjenta w pas krzyżowo-biodrowy bez wcześniejszego testowania niesie ryzyko utrwalenia dysfunkcji i nasilenia dolegliwości bólowych. Wynika to z faktu, że niestabilny staw krzyżowo-biodrowy często wykazuje zablokowanie ruchomości zamiast jej nadmiaru. Odpowiada za to mechanizm obronnego pobudzenia aktywności mięśni miedniczo-krętarzowych, a z tego wynika trudność prawidłowego diagnozowania niestabilności.
Najczęściej problem dotyczy kobiet w trakcie lub tuż po ciąży, w tym również kobiet z nadmiernym rozejściem spojenia łonowego. Drugą grupę stanowią osoby, które doznały urazu z naderwaniem lub rozerwaniem więzadeł krzyżowo-biodrowych (np. sportowcy). Problemy ze zwarciem stawów miednicy pojawiają się także na tle zaburzeń hormonalnych (często dotyczy to kobiet, u których po ciąży nie zadziałał mechanizm hormonalny obkurczający więzadła po porodzie). Kolejną grupę stanowią osoby z zaburzeniami napięciowymi w obrębie mięśni żwaczy i stawów skroniowo-żuchwowych.
Ważne jest by określić rodzaj dysfunkcji (występuje siedem głównych rodzajów), dlatego też przeprowadza się testy osteopatyczne. Na podstawie wyników tych testów przeprowadza się terapię dysfunkcyjnego stawu. Po doprowadzeniu biomechaniki stawu do stanu prawidłowego, Pacjent może zostać zaopatrzony w pas krzyżowo-biodrowy.
Założenie pasa bez rozpoznania rodzaju dysfunkcji i właściwego jej wyeliminowania niesie ryzyko utrwalenia niekorzystnego ustawienia kości biodrowej względem kości krzyżowej. Powoduje to nasilenie dolegliwości bólowych.
Nazwa Cysta Bakera pochodzi od nazwiska brytyjskiego lekarza chirurga Williama Morranta Bakera. Jest to patologiczna zmiana, najczęściej pojawiająca się w tylno-przyśrodkowej części dołu podkolanowego. Cystę w dole podkolanowym określa się również mianem torbieli podkolanowej. W cyście gromadzi się nadmiar płynu, który powoduje wzrost ciśnienia wewnątrz stawu kolanowego. Torbiel Bakera może być bezbolesna, lecz w stadium zaawansowanym zazwyczaj wywołuje ból lub parestezje, w związku z uciskiem na nery obwodowe.
Zmiana ta może rozwinąć się w związku z uwypukleniem zachyłka torebki stawowej – tzw. maziowa torbiel podkolanowa. Często powstaje na skutek dostawowego wysięku w przebiegu choroby reumatoidalnej lub na skutek urazu stawu kolanowego. Przyczyną może być także połączenie pomiędzy kaletką mięśnia półbłoniastego a kaletką podścięgnistą głowy przyśrodkowej mięśnia brzuchatego łydki (kaletka mięśnia półbłoniasto-brzuchatego).
Sposób postępowania z cystą Bakera zależy od przyczyny powstania oraz zaawansowania schorzenia. Jeśli torbiel jest pochodzenia reumatoidalnego – podstawą jest leczenie farmakologiczne i postępowanie dietetyczne celowane na chorobę reumatoidalną. W pozostałych przypadkach ( pochodzenie urazowe, przeciążeniowe) stosuje się krioterapię miejscową, terapię powięziową uda, podudzia i stopy. Manualne leczenie cysty Bakera prowadzi się z wykorzystaniem techniki energii mięśniowej na taśmie mięśniowo-powięziowej nogi i miednicy. W stanach dużego zaostrzenia stosuje się odciążenie chorej kończyny (opaski stabilizujące staw kolanowy, a w stanach najostrzejszych nawet kule).
Przy dużych obrzękach konieczna może być punkcja, a nawet zabiegi chirurgicznego usunięcia torbieli.
Wielokrotnie dochodzi do samoistnego wchłonięcia się cysty. Jednakże, w nielicznych przypadkach , z bardzo dużym obrzękiem może pojawić się ucisk naczyń krwionośnych i/lub struktur nerwowych (nerw piszczelowy). W takiej sytuacji należy jak najszybciej odbarczyć uciskane struktury.
Ból głowy u dziecka, często określa się jako ” szkolny ból głowy „. Jest to dolegliwość, której najczęstszą przyczyną jest zaburzenie napięć mięśniowo-więzadłowych w szyjnym odcinku kręgosłupa. Osteopatyczna terapia manualna daje w tym przypadku bardzo dobre rezultaty. Do zaburzeń w odcinku szyjnym dochodzi zazwyczaj na skutek długotrwałego, przeciążającego przodozgięcia głowy – pochylenie głowy nad biurkiem Dzieci spędzające dużo czasu przy biurku, smartfonie osłabiają swoje mięśnie przykręgosłupowe.
Bóle głowy u dzieci mogą również wynikać z zaburzeń postawy, często bardzo dyskretnych wad, które jednak silnie wpływają na tzw. głębokie odruchy szyjne. Dlatego też leczenie bólów głowy u dzieci wymaga kompleksowej oceny postawy ciała.
Inną przyczyną wywołującą dolegliwości bólowe głowy może być wada zgryzu. Należy ustalić przyczyną pierwotną takiej wady, szczególną uwagę zwracając na precyzyjne badanie postawy dziecka. Najważniejsze jest przeprowadzenie osteopatycznego badania miednicy, gdyż w większości przypadków zarówno wady zgryzu jak i bóle głowy wynikają z zaburzenia miednicy.
Punktem wyjściowym jest badanie postawy ciała oraz napięć mięśniowo-powięziowych. Terapii manualnej poddaje się obręcz barkową – zwłaszcza mięsień czworoboczny, dźwigacz łopatki oraz mięsień mostkowo-obojczykowo-sutkowy. Osteopata wykonuje relaksację poizometryczną nadmiernie napiętych mięśni, przeprowadza terapię punktów spustowych. Jednym z najistotniejszych elementów postepowania leczniczego jest rozluźnienie połączenia czaszkowo-szyjnego. Zaburzenia napięciowe tego właśnie połączenia powodują zazwyczaj ból głowy u dziecka.
Innym istotnym terapeutycznie regionem jest zgryz i związane z nim mięśnie żwacze oraz stawy skroniowo-żuchwowe. Wzmożony tonus mięśniowy tych struktur zawsze wywoła nadmierne napięcie podpotyliczne. To z kolei powoduje bóle głowy u dziecka.
Po pierwsze, należy minimalizować ilość czasu spędzanego przed komputerem czy smartfonem. Te czynności zazwyczaj sprzyjają wysunięciu głowy przed oś kręgosłupa, co jest olbrzymim obciążeniem dla mięśni podpotylicznych oraz mięśni obręczy barkowej. Poza tym, jeśli dziecko musi już przebywać długo w pozycji siedzącej, to ważne aby dostosować wysokość biurka i siedziska do wzrostu dziecka. To pozwoli na przyjęcie właściwej postawy.
Zespół bólowy mięśnia gruszkowatego to szereg objawów, których przyczyną jest nadmierne napięcie mięśnia położonego w głębokiej warstwie pośladka.
Dysfunkcje i ból tego mięśnia ściśle powiązane są z pełnioną przez niego funkcją oraz jego anatomicznym położeniem. Ból gruszkowatego wynika z jego patologicznego napięcia.
Najczęstszym objawem spiętego mięśnia jest uczucie kłucia lub pieczenia w pośladku. Pojawić się może również ograniczenie ruchomości w stawie biodrowym oraz w dolnym odcinku kręgosłupa. Utrudnione może być wówczas zakładanie skarpet czy wiązanie butów.
Przy bardzo silnych napięciach dochodzić może do podrażnienia nerwu kulszowego. W takiej sytuacji unoszenie wyprostowanej nogi staje się bardzo bolesne.
Przyczyn, które powodują zespół mięśnia gruszkowatego, może być kilka. Mięsień ten pełni często funkcję obronną ( swym zwiększonym napięciem) w przypadku niestabilności stawu krzyżowo-biodrowego. Niestabilność ta może powstać na skutek urazu, jak również na tle zaburzeń hormonalnych. Inną przyczyną bywa ucisk na korzenie nerwów rdzeniowych L5-S2 ( napięcie odkręgosłupowe). Do wzmożonych napięć może dojść przy zaburzonym wzorcu chodu i postawy. Czasem za podniesiony tonus gruszkowatego odpowiadają anomalia w budowie anatomicznej miednicy. Poważne urazy stopy, które doprowadziły do zmian w biomechanice przetaczania stopy też mogą wpłynąć na zmianę napięcia mięśni pośladkowych.
Leczenie mięśnia gruszkowatego wymaga zrozumienia jego funkcji. Mięsień ten, poza funkcją rotowania kości udowej (zazwyczaj zewnętrznie) bierze udział w stabilizowaniu stawu krzyżowo-biodrowego. Z tego właśnie powodu często wynikają jego dolegliwości.
Sposób leczenia zależny jest od pierwotnej przyczyny jego patologicznego napięcia. Samo rozluźnianie przez masowanie czy opracowanie tzw. punktów spustowych zazwyczaj nie daje trwałych efektów.
W przypadku zaburzeń w stawie krzyżowo-biodrowym (najczęstsza przyczyna bólu mięśnia gruszkowatego) należy znormalizować połączenie kości krzyżowej z kością biodrową, wówczas mięsień rozluźni się samoczynnie. Zaburzenia te mogą obejmować zablokowania stawu lub jego niestabilność. Leczenie zablokowanego stawu krzyżowo-biodrowego wymaga rozpoznania rodzaju zablokowania i wykonanie odpowiedniej repozycji kości.
Przy dużych niestabilnościach stawu krzyżowo-biodrowego niezbędne jest zaopatrzenie w pas krzyżowo-biodrowy Serola, po wcześniejszym „ustawieniu” kości tworzących staw.
Inną ważną przyczyną bólu w pośladku jest podrażnienie korzeni nerwów rdzeniowych odpowiedzialnych za unerwienie tych mięśni. Zazwyczaj takie podrażnienie rozwija się na tle dyskopatii odcinka lędźwiowego lub zawężenia otworów międzykręgowych, którymi nerwy wychodzą z rdzenia kręgowego. W tym przypadku leczenie powinno być ukierunkowane na odbarczanie nerwów rdzeniowych technikami mobilizacji, trakcji lub manipulacji stawowych.
W tym celu należy przeprowadzić testy funkcjonalne ujawniające miejsce ograniczonej lub zwiększonej ruchomości. Dokładna analiza ruchu w stawach nóg, miednicy i kręgosłupa lędźwiowego zazwyczaj wystarcza, żeby postawić celną diagnozę. W przypadku bólu na tle dyskopatycznym RTG i rezonans magnetyczny mogą być bardzo pomocne. Przy problemach ze stawami krzyżowo-biodrowymi testy funkcjonalne dostarczają znacznie więcej informacji.
Przyczyna bólu nie zawsze leży w miejscu, które boli i dlatego permanentne rozluźnianie mięśnia gruszkowatego zazwyczaj nie wystarcza.
Nerw kulszowy wydostaje się z miednicy przez otwór poniżej mięśnia gruszkowatego. Wzmożone napięcie mięśnia doprowadzać może do ucisku tego nerwu dając bóle schodzące aż do stopy. Występują również warianty anatomiczne, w których nerw kulszowy „przebija się ” przez mięsień gruszkowaty. W takich przypadkach, już niewielkie wzmożenie tonusu mięśniowego prowokuje objawy rwy kulszowej.
Czas leczenia bólu mięśnia gruszkowatego uzależniony jest od przyczyny jego podrażnienia.
Najkrócej trwa ból pośladka wynikający z zablokowania w stawie krzyżowo-biodrowym. Po wykonaniu repozyjcji kośći w stawie, ból powinien zniknąć w ciągu 12-24 godzin.
Przy dużych niestabilnościach stawów miednicy (krzyżowo-biodrowych) ból można znacząco wyciszyć po założeniu pasa Serola, lecz Pacjent powinien stosować to zaopatrzenie przez co najmniej 4 tygodnie.
Więcej czasu zazwyczaj trzeba poświęcić na leczenie, gdy przyczyna jest inna niż dysfunkcja w stawie krzyżowo-biodrowym. Wóczas terapia może trwać kilka tygodni.
Koksartroza to zmiany w strukturze kości tworzących staw biodrowy. Zmiany te dotyczą patologicznej przebudowy głowy kości udowej oraz panewki – naturalnego wgłębienia w kości biodrowej. Zarówno głowa kości udowej jak i panewka pokryte są chrząstką szklistą, która zapewnia gładki i bezbolesny ruch w stawie biodrowym. Jeśli chrząstka ulegnie zcięczeniu, wówczas pojawia się ból i zmniejszona ruchomość. Utrzymania prawidłowej grubości i gładkości chrząstki uzależnione jest w dużej mierze od dobrego ukrwienia stawu, a to z kolei wymaga zachowania fizjologicznego zakresu ruchu w stawie.
Najczęściej zgłaszanym objawem jest ból w pachwinie, czasem promieniujący do przedniej lub przyśrodkowej stronu uda. Znacznie rzadziej pojawia się ból w pośladku lub po stronie bocznej uda. Charakterystycznym objawem, przy zaawansowanych już zmianach jest przykurcz w stawie biodrowym, co powoduje wrażenie skrócenia nogi i dodatkowo wzmaga utykanie. Część Pacjentów, pomimo rozwijającej się destrukcji stawu biodrowego, zgłasza dolegliwości bólowe kolana a nawet stopy. Wynika to z faktu, że utracony zakres ruchu w stawie przeciąża inne stawy. Ten sam mechanizm u niektórych Pacjentów powoduje ból dolnego odcinka kręgosłupa.
Postepowanie lecznicze zależy od stopnia zaawansowania zwyrodnień.
W stanach dużej deformacji głowy kości udowej lub panewki niezbędna jest endoprotezoplastyka, czyli wstawienie „sztucznego” biodra. Przy dużych ograniczeniach ruchomości stawu biodrowego, nie należy zwlekać z leczeniem operacyjnym, gdyż powoduje to znaczące przeciążanie innych stawów – kolanowego, skokowego, a także kręgosłupa lędźwiowego.
Jeśli koksartroza zostanie odpowiednio wcześnie zdiagnozowana, wówczas olbrzymie możliwości stoją przed usprawnianiem ruchowym. Właściwie prowadzona rehabilitacja sprzyja utrzymaniu zakresu ruchomości, pozwala Pacjentowi poprawić sposób poruszania się i zmniejsza dolegliwości bólowe. Regularne ćwiczenia domowe według instruktażu pozwalają utrzymać siłę mięśniową i elastyczność tkanek okołostawowych. Jednakże, największe znaczenie w terapii zwyrodniałego stawu ma regularna terapia manualna. Pozwala ona na poprawę tzw. gry stawowej, czyli usprawnia ślizg pomiędzy kośćmi tworzącymi staw. Właściwa gra stawowa, to bogate ukrwienie. Tylko dobre ukrwienie pozwala tkance na ciągłą i skuteczną regenerację.
Stawy biodrowe odpowiedzialne są za przyjmowanie bardzo dużych obciążeń, co wynika z dwunożnej postawy ciała. Ból w stawie biodrowym jest częstą przyczyną konsultacji ortopedycznej. Przyczyn tego bólu jest wiele i mogą wynikać zarówno z zaburzeń strukturalnych ( w budowie stawu) jak i zaburzeń funkcjonalnych ( mięśniowo-więzadłowych, trzewnych).
Zaburzenia strukturalne wynikają zazwyczaj z urazów, złamań lub obecności ciała wolnego w stawie. Inną przyczyna zaburzeń może być przebyta jałowa martwica głowy kości udowej lub dysplazja stawu biodrowego.
Zaburzenia funkcjonalne dotyczą przede wszystkim dysbalansu napięciowego mięśni działających na staw biodrowy (m.in. mięsień gruszkowaty, mięsień biodrowo-lędźwiowy). Czasem przyczyna pierwotna tkwi w długotrwale utrzymującej się niestabilności stawu skokowego lub kolanowego. Istotne mogą być również schorzenia narządów wewnętrznych miednicy małej (m.in. pęcherza, macicy). Rzadziej problem wynika z toczących się w stawie procesów zapalnych o nieznanej etiologii.
Jeśli cierpisz na ból biodra, warto zgłosić się do osteopaty. Przeprowadzi wywiad i badanie kinezyterapeutyczne, które pozwoli ustalić przyczynę dolegliwości. Terapeuta przedstawi możliwości terapeutyczne i nauczy wykonywać ćwiczenia domowe. Wczesne rozpoznana koksartroza może być znacząco wyhamowana i na wiele lat odsunąć konieczność endoprotezoplastyki.
Leżenie, w bólach kręgosłupa może być istotnym elementem leczenia, jeśli tylko przestrzega się kilku zasad. W ostrym stanie bólowym kręgosłupa, gdy najmniejszy ruch powoduje paraliżujące dolegliwości i lęk przed poruszaniem się, rozpoczęcie leczenia związane jest z przyjmowaniem tzw. pozycji ułożeniowych.
Wyróżnia się trzy podstawowe pozycje, które w większości sytuacji pozwalają na wyciszenie objawów bólowych i odpoczynek od męczącego bólu. Pozycje te są często pierwszym sposobem na to by wyciszyć najostrzejsze bóle i dlatego warto przebywać w nich jak najdłużej.
Pozycja embrionalna – w leżeniu na boku, kolana przyciągnięte do klatki piersiowej, w takim stopniu zgięcia, który daje największą ulgę. Kręgosłup lędźwiowy wygięty lekko ku tyłowi, pomiędzy kolanami wysoka poduszka lub zwinięty koc rozdzielający kolana. Leżenie w tej pozycji pozwala otworzyć przestrzenie międzykręgowe i w ten sposób zmniejszyć kompresję struktur nerwowych kręgosłupa lędźwiowego. Pozycja na boku pozwala na bardzo precyzyjne znajdowanie komfortu, co w stanach bardzo ostrych jest szczególnie pożądane.
W leżeniu na brzuchu, należy umieścić zwinięty koc lub ręcznik pod pępkiem, tak by odcinek lędźwiowy kręgosłupa uwypuklił się ku górze. Dodatkowo pod stopy warto włożyć drugi zwinięty koc, tak żeby stopy pozostawały w górze. Takie leżenie odbarcza uciskane korzenie nerwów rdzeniowych i w ten sposób przyczynia się do zmniejszenia bólu. Warto próbować leżeć wałkami różnej wysokości , by znaleźć taką, która daje najwięcej ulgi.
Leżenie na plecach w tzw. pozycji krzesełkowej zazwyczaj bardzo wyraźnie zmniejsza dolegliwości bólowe ze strony kręgosłupa lędźwiowego. Prawidłowe leżenie to nogi zgięte w kolanach i biodrach pod katem 90 stopni. Podłoże powinno być dość twarde, gdyż to zapewni stabilne podparcie w bólach kręgosłupa lędźwiowego.
Wszystkie z wymienionych pozycji stosuj tak często jak to tylko możliwe i staraj się przebywać w nich co najmniej 30 min, unikając poruszania rękoma czy nogami.
Zapalenie kaletki podbarkowej oznacza obrzęk torebki maziowej, która znajduje się pomiędzy ścięgnem mięśnia nadgrzebieniowego a wyrostkiem barkowym łopatki. Kaletka jest strukturą, która odpowiada za zmniejszenie tarcia powstającego podczas ruchu unoszenia ramienia. Stan zapalny kaletki powoduje jej powiększenie ( na skutek zgromadzonego wewnątrz nadmiaru płynu), co zaburza ruchomość w stawie barkowym i powoduje ból wynikający ze wzrostu ciśnienia wewnętrznego. Utrzymujący się ból wprowadza ograniczenia ruchowe w barku, a to pogarsza jego ukrwienie i znacząco spowalnia regenerację.
Złożoność budowy stawu barkowego oraz największy zakres ruchu pośród wszystkich stawów człowieka, sprawiają, że jest on bardzo podatny na przeciążenia i urazy. Wystarczą niewielkie anomalia w budowie anatomicznej, by z czasem spowodować zapalenie kaletki podbarkowej. Powtarzające się mikrourazy ścięgien stawu barkowego (zwłaszcza ścięgna mięśnia nadgrzebieniowego) doprowadzają do zbliznowacenia i pogrubienia tych ścięgien. To zwiększa tarcie, co w efekcie daje obrzęk kaletki. W bardziej zaawansowanych stadiach dochodzi do zwapnień w stawie, a finalnie nawet zerwania ścięgna. Innym zjawiskiem sprzyjającym powstawaniu zapalenia kaletki jest wadliwa postawa ciała ( ściągnięte ku przodowi ramiona). Również ogólnoustrojowe zaburzenia metaboliczne sprzyjają chorobom kaletki podbarkowej.
Sposób leczenia zależy od przyczyny pierwotnej. Pomocne w jej ustaleniu jest badanie USG stawu barkowego. W stanach bardzo zaawansowanych trzeba wykonać dodatkowo rezonans magnetyczny.
Leczenie kaletki podbarkowej wymaga kompleksowej pracy zarówno ze stawem barkowym, jak i kręgosłupem szyjnym i piersiowym. W ostrym stanie bólowym warto wspierać się regularnym chłodzeniem bolesnego miejsca (cold pack, lód w spray,u). Kinezyterapia ( ćwiczenia ruchowe) musi być indywidualnie dostosowana, by nie spowodować większej destrukcji stawu. Istotne jest by jak najszybciej przywrócić pełną ruchomości łopatek (tzw. ślizg łopatkowo-żebrowy) oraz kręgosłupa szyjnego i piersiowego. Najlepsze efekty przynosi terapia manualna w połączeniu z Piezoelektryczną (Skupioną) Falą Uderzeniową. Ten rodzaj fali ma działanie zmniejszające obrzęk (mniejsze dawki energii) oraz działanie destrukcyjne na zwapnienia w obrębie ścięgien (wyższe dawki energii).
Zdjęcie anatomiczne stawu barkowego wykorzystane w artykule pochodzi z Atlasu Anatomii „Prometeusz”.
1. Sprawdź dostępne terminy w rezerwacja on-line
2. Umawiając pierwszą wizytę wybierz z dostępnych usług: „Skupiona Fala Uderzeniowa + Terapia osteopatyczna”
3. Możesz także umówić wizytę telefonicznie pod numerem: 881 202 827
Ból głowy związany z dysfunkcjami kręgosłupa szyjnego jest najczęściej spotykanym rodzajem bólu w obrębie głowy . Mimo to, zawsze należy wykluczyć inne możliwe przyczyny takie jak infekcje, zatrucia, udar mózgu, guzy czy stan zapalny zatok przynosowych). Istnieje jednak kilka typowych objawów, które mogą sugerować odkręgosłupowe pochodzenie dolegliwości. Należą do nich:
Jeżeli cierpisz na dolegliwości bólowe głowy podobne do wyżej opisanych, to prawdopodobnie są one skutkiem dysfunkcji kręgosłupa szyjnego.
Prawie całe powierzchowne unerwienie głowy pochodzi z nerwów rdzeniowych, które wychodzą z górnych segmentów kręgosłupa szyjnego. Wszelkie zmiany zwyrodnieniowe na tych poziomach (np. zablokowania stawów kręgosłupa), drażnią włókna zaopatrujące skórę głowy. Podrażnione włókna czuciowe prowokują ból.
Mięśnie podpotyliczne, również unerwiane z górnych segmentów szyjnych, przyczepiają się do kości potylicznej. Nadmierne napięcie tych mięśni doprowadzi do bólu z tyłu głowy.
Przeciążenia szyjnego odcinka prowokują przykurcze mięśni obręczy barkowej. To patologiczne napięcie szybko przenosi się na skroń – ból nad uchem, ból w okolicy skroni, zakłucia gałki ocznej.
W głębokich naczyniach krwionośnych szyi znajdują się ośrodki regulacji ciśnienia krwi ( zatoka szyjna). Podrażnienie tych struktur wywołane patologicznymi zmianami w kręgosłupie szyjnym spowoduje zaburzenia w ukrwieniu głowy – bóle migrenowe.
Przy współistniejących wadach postawy ciała (protrakcja głowy, zniesiona kifoza piersiowa) długotrwałe przebywanie w pozycjach statycznych, szybko doprowadzi do przeciążania kręgosłupa szyjnego. To z kolei, może spowodować wzrost napięcia opon mózgowo-rdzeniowych i tępy ból głowy.
Przede wszystkim należy zadbać o właściwą pozycję w pracy, szczególnie gdy jest to praca siedząca. Wysunięta do przodu głowa będzie sprzyjać pojawianiu się bólu. Aby temu zapobiec, trzeba w pierwszej kolejności zapewnić właściwe podparcie kręgosłupa lędźwiowego. Dobre efekty przynosi także częste zmienianie pozycji. Dużą popularność zdobywają biurka z elektryczną regulacją wysokości, przy których możemy pracować zarówno siedząc jak i w pozycji stojącej. Poza tym istotne jest ustawienie ekranu komputera – najkorzystniej by znajdował się na wysokości wzroku. Jeśli spędzasz dużo czasu w pozycji siedzącej to bezwzględnie musisz zapewnić sobie odpowiednią dawkę ruchu KAŻDEGO DNIA! Wystarczy nawet spacer. Kolejną rzeczą, o którą należy zadbać jest regularna kontrola wzroku. Zaburzenia widzenia, zmuszają mięśnie gałek ocznych oraz mięśnie szyi do wytężonej pracy. To często powoduje bóle głowy. Niewystarczająca ilość snu, silne stresy i zwykłe przemęczenie też mogą być istotną przyczyną bólów głowy.
Ból głowy, który utrzymuje się przez kilka dni lub regularnie powraca jest poważnym sygnałem alarmowym. Jeżeli wykluczone zostały dolegliwości neurologiczne, okulistyczne i laryngologiczne, a ból nadal doskwiera, warto skorzystać z pomocy terapeuty manualnego – osteopaty. Sprawdzi on równowagę napięć mięśniowo-powięziowych w obrębie głowy i szyi. Poprawi ruchomość szyjnego odcinka kręgosłupa oraz znormalizuje napięcia mięśni podpotylicznych, żwaczy i mięśni obręczy barkowej.
Osteopaci, na przestrzeni ponad 100 lat praktyki, wypracowali szereg skutecznych metod leczenia bólu głowy. Jeśli ból ma charakter odkręgosłupowy, to praca osteopaty niesie ze sobą olbrzymią szansę na pozbycie się dolegliwości bólowych zarówno w obrębie głowy jak też kręgosłupa szyjnego.
