Jak się układać w bólach kręgosłupa lędźwiowego

Leżenie, w bólach kręgosłupa może być istotnym elementem leczenia, jeśli tylko przestrzega się kilku zasad. W ostrym stanie bólowym kręgosłupa, gdy najmniejszy ruch powoduje paraliżujące dolegliwości i lęk przed poruszaniem się, rozpoczęcie leczenia związane jest z przyjmowaniem tzw. pozycji ułożeniowych. 

Wyróżnia się trzy podstawowe pozycje, które w większości sytuacji pozwalają na wyciszenie objawów bólowych i odpoczynek od męczącego bólu. Pozycje te są często pierwszym sposobem na to by wyciszyć najostrzejsze bóle i dlatego warto przebywać w nich jak najdłużej.

Leżenie na boku w bólach kręgosłupa

Pozycja embrionalna – w leżeniu na boku, kolana przyciągnięte do klatki piersiowej, w takim stopniu zgięcia, który daje największą ulgę. Kręgosłup lędźwiowy wygięty lekko ku tyłowi, pomiędzy kolanami wysoka poduszka lub zwinięty koc rozdzielający kolana. Leżenie w tej pozycji pozwala otworzyć przestrzenie międzykręgowe i w ten sposób zmniejszyć kompresję struktur nerwowych kręgosłupa lędźwiowego. Pozycja na boku pozwala na bardzo precyzyjne znajdowanie komfortu, co w stanach bardzo ostrych jest szczególnie pożądane. 

Pozycja krzesełkowa – przeciwbólowa pozycja na plecach

Leżenie na plecach w tzw. pozycji krzesełkowej zazwyczaj bardzo wyraźnie zmniejsza dolegliwości bólowe ze strony kręgosłupa lędźwiowego. Prawidłowe leżenie to  nogi zgięte w kolanach i biodrach pod katem 90 stopni. Podłoże powinno być dość twarde, gdyż to zapewni stabilne podparcie w bólach kręgosłupa lędźwiowego. 

Wszystkie z wymienionych pozycji stosuj tak często jak to tylko możliwe i staraj się przebywać w nich co najmniej 30 min, unikając poruszania rękoma czy nogami.

Stan zapalny kaletki podbarkowej – przyczyny

Złożoność budowy stawu barkowego oraz największy zakres ruchu pośród wszystkich stawów człowieka, sprawiają, że jest on bardzo podatny na przeciążenia i urazy. Wystarczą niewielkie anomalia w budowie anatomicznej, by z czasem spowodować zapalenie kaletki podbarkowej. Powtarzające się mikrourazy ścięgien stawu barkowego (zwłaszcza ścięgna mięśnia nadgrzebieniowego) doprowadzają do zbliznowacenia i pogrubienia tych ścięgien. To zwiększa tarcie, co w efekcie daje obrzęk kaletki. W bardziej zaawansowanych stadiach dochodzi do zwapnień w stawie, a finalnie nawet zerwania ścięgna. Innym zjawiskiem sprzyjającym powstawaniu zapalenia kaletki jest wadliwa postawa ciała ( ściągnięte ku przodowi ramiona). Również ogólnoustrojowe zaburzenia metaboliczne sprzyjają chorobom kaletki podbarkowej.

Jak leczyć zapalenie kaletki podbarkowej?

Sposób leczenia zależy od przyczyny pierwotnej. Pomocne w jej ustaleniu jest badanie USG stawu barkowego. W stanach bardzo zaawansowanych trzeba wykonać dodatkowo rezonans magnetyczny.

Leczenie kaletki podbarkowej wymaga kompleksowej pracy zarówno ze  stawem barkowym, jak i kręgosłupem szyjnym i piersiowym. W ostrym stanie bólowym warto wspierać się regularnym chłodzeniem bolesnego miejsca (cold pack, lód w spray,u). Kinezyterapia ( ćwiczenia ruchowe) musi być indywidualnie dostosowana, by nie spowodować większej destrukcji stawu. Istotne jest by jak najszybciej przywrócić pełną ruchomości łopatek (tzw. ślizg łopatkowo-żebrowy) oraz kręgosłupa szyjnego i piersiowego. Najlepsze efekty przynosi terapia manualna w połączeniu z Piezoelektryczną (Skupioną) Falą Uderzeniową. Ten rodzaj fali ma działanie zmniejszające obrzęk (mniejsze dawki energii) oraz działanie destrukcyjne na zwapnienia w obrębie ścięgien (wyższe dawki energii).

Ceny zabiegów i czas trwania

• 200 zł – pierwsza wizyta (wywiad, badanie, instruktaż, zabieg SFU), czas trwania: 45 min
• 120 zł – zabieg Skupioną Falą Uderzeniową, czas trwania: 15 min

Jak umówić wizytę:

1. Sprawdź dostępne terminy w rezerwacja on-line

2. Umawiając pierwszą wizytę wybierz z dostępnych usług: „Skupiona Fala Uderzeniowa + Terapia osteopatyczna”

3. Możesz także umówić wizytę telefonicznie pod numerem: 881 202 827

Kiedy ból głowy pochodzi od kręgosłupa szyjnego?

Ból głowy związany z dysfunkcjami kręgosłupa szyjnego jest najczęściej spotykanym rodzajem bólu w obrębie głowy . Mimo to, zawsze należy wykluczyć inne możliwe przyczyny takie jak infekcje, zatrucia, udar mózgu, guzy czy stan zapalny zatok przynosowych). Istnieje jednak kilka typowych objawów, które mogą sugerować odkręgosłupowe pochodzenie dolegliwości. Należą do nich:

• pozycje wywołujące ból – np. zgięcie głowy
• asymetria dolegliwości – najczęściej bóle pochodzące od kręgosłupa szyjnego będą występowały jednostronnie lub po jednej ze stron będą silniejsze
• napadowy charakter bólu – zaostrzenia mogą pojawiać się w ściśle określonych, powtarzalnych sytuacjach.
• umiejscowienie bólu – bóle odkręgosłupowe najczęściej powodują ból w okolicy podpotylicznej, skroniowej, czasem zaś promieniują do gałki ocznej
• wzmożone napięcie – zespół bólowy głowy pochodzenia „szyjnego” zazwyczaj współwystępuje z  silnym napięciem mięśni podpotylicznych, mięśni żwaczy oraz mięśni obręczy barkowej.

Jeżeli cierpisz na dolegliwości bólowe głowy podobne do wyżej opisanych, to prawdopodobnie są one skutkiem dysfunkcji kręgosłupa szyjnego.

Dlaczego ból głowy wiąże się z zaburzeniami kręgosłupa?

Prawie całe powierzchowne unerwienie głowy pochodzi z nerwów rdzeniowych, które wychodzą z górnych segmentów kręgosłupa szyjnego. Wszelkie zmiany zwyrodnieniowe na tych poziomach (np. zablokowania stawów kręgosłupa), drażnią włókna zaopatrujące skórę głowy. Podrażnione włókna czuciowe prowokują ból.

Mięśnie podpotyliczne, również unerwiane z górnych segmentów szyjnych, przyczepiają się do kości potylicznej. Nadmierne napięcie tych mięśni doprowadzi do bólu z tyłu głowy.

Przeciążenia szyjnego odcinka prowokują przykurcze mięśni obręczy barkowej. To patologiczne napięcie szybko przenosi się na skroń – ból nad uchem, ból w okolicy skroni, zakłucia gałki ocznej.

W głębokich naczyniach krwionośnych szyi znajdują się ośrodki regulacji ciśnienia krwi ( zatoka szyjna). Podrażnienie tych struktur wywołane patologicznymi zmianami w kręgosłupie szyjnym spowoduje zaburzenia w ukrwieniu głowy – bóle migrenowe.

Przy współistniejących wadach postawy ciała (protrakcja głowy, zniesiona kifoza piersiowa) długotrwałe przebywanie w pozycjach statycznych, szybko doprowadzi do przeciążania kręgosłupa szyjnego. To z kolei, może spowodować wzrost napięcia opon mózgowo-rdzeniowych i tępy ból głowy.

Jak sobie pomóc w bólu głowy?

Przede wszystkim należy zadbać o właściwą pozycję w pracy, szczególnie gdy jest to praca siedząca. Wysunięta do przodu głowa będzie sprzyjać pojawianiu się bólu. Aby temu zapobiec, trzeba w pierwszej kolejności zapewnić właściwe podparcie kręgosłupa lędźwiowego. Dobre efekty przynosi także częste zmienianie pozycji. Dużą popularność zdobywają biurka z elektryczną regulacją wysokości, przy których możemy pracować zarówno siedząc jak i w pozycji stojącej. Poza tym istotne jest ustawienie ekranu komputera – najkorzystniej by znajdował się na wysokości wzroku. Jeśli spędzasz dużo czasu w pozycji siedzącej to bezwzględnie musisz zapewnić sobie odpowiednią dawkę ruchu KAŻDEGO DNIA! Wystarczy nawet spacer. Kolejną rzeczą, o którą należy zadbać jest regularna kontrola wzroku. Zaburzenia widzenia, zmuszają mięśnie gałek ocznych oraz mięśnie szyi do wytężonej pracy. To często powoduje bóle głowy. Niewystarczająca ilość snu, silne stresy i zwykłe przemęczenie też mogą być istotną przyczyną bólów głowy.

Bóle głowy – leczenie

Ból głowy, który utrzymuje się przez kilka dni lub regularnie powraca jest poważnym sygnałem alarmowym. Jeżeli wykluczone zostały dolegliwości neurologiczne, okulistyczne i laryngologiczne, a ból nadal doskwiera, warto skorzystać z pomocy terapeuty manualnego – osteopaty. Sprawdzi on równowagę napięć mięśniowo-powięziowych w obrębie głowy i szyi. Poprawi ruchomość szyjnego odcinka kręgosłupa oraz znormalizuje napięcia mięśni podpotylicznych, żwaczy i mięśni obręczy barkowej.

Osteopaci, na przestrzeni ponad 100 lat praktyki, wypracowali szereg skutecznych metod leczenia bólu głowy. Jeśli ból ma charakter odkręgosłupowy, to praca osteopaty niesie ze sobą olbrzymią szansę na pozbycie się dolegliwości bólowych zarówno w obrębie głowy jak też kręgosłupa szyjnego.

Ból stawu krzyżowo-biodrowego

Ból stawu krzyżowo-biodrowego najczęściej wiąże się z zaburzeniem funkcji samego stawu. Często też wynika z  zaburzeń innych struktur, w tym narządów wewnętrznych (np. endometriozy, przerostu gruczołu prostaty). Dlatego też, lokalizacji bólu nie należy traktować jako główny wyznacznik sposobu prowadzenia terapii. Znacznie ważniejsze jest by odnaleźć biomechaniczną dysfunkcję, której lokalizacja może, lecz nie musi pokrywać się z miejscem występowania bólu.  

Biomechaniczną oceną miednicy oraz leczeniem dolegliwości bólowych tego regionu ciała, w sposób szczegółowy zajmuje się wykwalifikowany osteopata.

Funkcje i wynikający z nich ból stawu krzyżowo-biodrowego

Ból stawu krzyżowo-biodrowego wynika z obecności stanu zapalnego. Lokalizacja odczuć bywa jednak różna. Wynika to ze złożoności w budowie i biomechanice tego stawu. Musi on przenosić duże obciążenia wynikające z pionowej pozycji ciała. Jeszcze bardziej narażony jest na dysfunkcje w czasie ciąży oraz podczas intensywnych, dynamicznych aktywności ruchowych. Leczenie można rozpocząć dopiero po określeniu rodzaju dysfunkcji.

Połączenie krzyżowo-biodrowe zalicza się do tzw. stawów maziówkowych. Łączy on ze sobą kość krzyżową i kość biodrową. W ciele człowieka występują dwa takie stawy. Są one bardzo ważną częścią obręczy biodrowej ( powstałej z połączenia kości biodrowych, kulszowych, łonowych oraz kości krzyżowej). Budowa obręczy biodrowej człowieka wiąże się z dwunożnym chodem. W znacznej mierze staw ten wspierają silne mięśnie miedniczo-krętarzowe (m.in. mięsień gruszkowaty). Jednakże, w sytuacji silnego urazu, mięśnie te mogą przyczyniać się do utrzymywania dysfunkcji i prowokowania bólu.

Dlaczego boli staw krzyżowo-biodrowy?

Najczęściej wynika to z urazu ( dźwignięcie, upadek, nagłe obsunięcie się nogi). Inną przyczyną są zmiany hormonalne ( np. w czasie ciąży), dlatego dolegliwości bólowe tego stawu często dotykają kobiet. Podstawowe dysfunkcje tego stawu to ograniczenie jego ruchomości, nadmierna ruchomość lub niestabilność, często połączona z wtórną kompresją powierzchni stawowych.

Wnikliwe badanie osteopatyczne pozwala wskazać rodzaj zaburzenia i dokładną jego postać. 

We wszystkich przypadkach, poza pracą manualną osteopaty, ważne są też ćwiczenia domowe wykonywane według instruktażu.

Ćwiczenia na staw krzyżowo-biodrowy

Jakie są ćwiczenia na staw krzyżowo-biodrowy?. To jedno z częstszych pytań pojawiających się w kontekście stanu zapalnego w tym stawie. 

Jeśli staw jest zablokowany, to po odblokowaniu należy wprowadzić ćwiczenia utrzymujące zakres ruchu w zablokowanym dotąd kierunku.

Gdy staw jest niestabilny, lecz skompresowany ( mięśniowy odruch obronny) to po manualnym odblokowaniu, ćwiczenia powinny rozluźniać nadmiernie napięte grupy mięśniowe oraz wzmacniać głębokie mięśnie miednicy.

Najważniejsze jest, by ćwiczenia były dobrane do określonej dysfunkcji stawu krzyżowo-biodrowego. W przeciwnym razie, ćwiczenia mogą tylko nasilać dolegliwości bólowe i powodować dalszą destrukcję.

Rycina anatomiczna wykorzystana w artykule pochodzi z Atlasu anatomii „Prometeusz”

Ból pachwiny u dzieci

Ból w pachwinie u dzieci zazwyczaj wiąże się z tzw. chorobą Perthesa, czyli jałową martwicą głowy kości udowej. Poza zgłaszanymi dolegliwościami bólowymi, dziecko zaczyna utykać. W badaniu kinezyterapeutycznym uwidacznia się ograniczenie ruchomości w stawie biodrowym. Najwyższa zapadalność na tę chorobę występuje w wieku 8-13 lat i częściej dotyczy chłopców. Leczenie ma zazwyczaj charakter zachowawczy i sprowadza się do odpowiednio prowadzonej rehabilitacji. Najistotniejszym jest, by choroba została wcześnie zauważona, gdyż wówczas istnieją ogromne szanse na całkowite wyleczenie. Badaniem obrazowym, które może (lecz nie musi) potwierdzić chorobę jest RTG. W niektórych przypadkach należy wykonać rezonans magnetyczny.

Dokładne przyczyny choroby nie są poznane, lecz najbardziej prawdopodobną jest zaburzenie ukrwienia przy nasadzie głowy kości udowej. Takie zaburzenia powodują niedostateczne odżywienie kości w miejscu jej wzrostu, a jednocześnie miejscu, które jest poddawane bardzo dużym obciążeniom. Odpowiednia terapia manualna znacząco wspiera poprawę ukrwienia okolicy objętej procesem chorobowym. Jest zatem, obok ćwiczeń poprawiających zakres ruchomości stawu biodrowego, najważniejszą formą terapii tego schorzenia. 

Bolesność pachwiny u dorosłych

Wśród osób dorosłych ból zlokalizowany w pachwinie może wskazywać na różne dolegliwości, trzeba zatem przeprowadzić diagnostykę różnicową. Istotne jest czy ból występuje w nocy, w spoczynku czy jest związany z aktywnością fizyczną.

Ból nocny, występujący bez obciążeń nogi może być tzw. bólem rzutowanym z narządów wewnętrznych ( pęcherz moczowy, jajnik, jądro). W tej sytuacji warto zacząć od USG jamy brzusznej i okolicy pachwinowej.

Ból występujący w ciągu dnia, po staniu, chodzeniu czy bieganiu świadczy o zwyrodnieniu w stawie biodrowym. U osób w wieku średnim, zazwyczaj wynika to z tzw. konfliktu udowo-panewkowego. Do oceny rodzaju zmian najczęściej wystarcza RTG obydwu stawów biodrowych, najlepiej wykonane w pozycji odwiedzenia nóg. Postępowanie lecznicze zależy od stopnia zaawansowania. W przypadku potwierdzenia konfliktu udowo-panewkowego najważniejsze jest zadbać o odzyskanie właściwego zakresu ruchu oraz przywrócenie balansu mięśniowo-powięziowego. Polega to na rozluźnieniu nadmiernie napiętych i wzmocnieniu osłabionych grup mięśniowych.

Inną przyczyną dolegliwości bólowych pachwiny u osób w średnim wieku może być uraz więzadłowy lub mięśniowy. Dotyczy to przede wszystkim ludzi aktywnych sportowo. Urazy mogą mieć charakter zsumowanych mikro przeciążeń, które skutkują naderwaniem bądź zerwaniem mięśnia, więzadła. W diagnostyce tego typu problemów zazwyczaj wystarczającym jest wykonanie USG.

Ból pachwiny w podeszłym wieku

Zwykle wskazuje na zaawansowane zużycie chrząstki stawowej, czyli koksartrozę. Pojawiają się wyraźne ograniczenia zakresu ruchu w biodrze – zwłaszcza ograniczona jest rotacja wewnętrzna i odwiedzenie. Pacjent podczas chodzenia, w charakterystyczny sposób ustawia skręconą na zewnątrz nogę. Poza bólem w pachwinie, często współistnieje ból w kolanie a rzadziej w stopie. W początkowych etapach choroby bardzo dobre efekty przynosi rehabilitacja. Jeżeli jednak zużycie chrząstki oraz ograniczenia ruchomości są znaczne, wówczas najrozsądniej jest wykonać endoprotezoplastykę stawu biodrowego. Przy dużych zmianach zabieg ten powinien być wykonany tak szybko jak to możliwe, gdyż zmieniony wzorzec chodu istotnie przeciąża stawy kolanowe i kręgosłup lędźwiowy.

Przyczyny ostrogi piętowej

Wiele osób zastanawia się od czego robi się ostroga piętowa i do jakiego lekarza należy się z tym udać. Główną przyczyną powstawania ostrogi piętowej dolnej jest nadmierne obciążenie miejsca przyczepu rozcięgna podeszwowego do kości piętowej. W przypadku ostrogi górnej przeciążeniu ulega początek ścięgna Achillesa. Nadmierne siły wywierane na kość piętową, zazwyczaj wynikają z zaburzeń w postawie ciała, przykurczy mięśni trójgłowych, kulszowo-goleniowych. Znaczenie w tworzeniu się ostrogi maja także przebyte urazy stawu skokowego, kolanowego lub biodrowego. Takie kontuzje mogą powodować zmianę tzw. wzorca chodu. Jednakże, wzorzec ten jest zazwyczaj zaburzany również podczas chodzenia w butach na obcasie. Dodatkowo, w tej sytuacji pojawia się silna tendencja do przykurczu mięśni trójgłowych łydek.

Obecność ostrogi można stwierdzić na podstawie objawów bólowych, które występują w czasie badania palpacyjnego. Takie badanie może przeprowadzić ortopeda lub terapeuta manualny (osteopata). W przypadku wątpliwości można wykonać zdjęcie RTG.

Ostroga piętowa a zapalenie rozcięgna podeszwowego

Ostroga piętowa jest zazwyczaj tylko efektem problemu głównego, jakim jest nadmiernie napięte rozcięgno podeszwowe. Rozcięgno to jest jednym z najważniejszych biernych stabilizatorów łuku podłużnego stopy. Łuk podłużny stopy wraz z łukiem poprzecznym odpowiedzialne są za amortyzację obciążeń jakim poddawana jest stopa w czasie ruchu i w pozycjach statycznych. 

W przypadku zapalenia rozcięgna podeszwowego juz same objawy ( ból uciskowy w określonych miejscach) wyraźnie za tym przemawiają. Jeśli jednak chcielibyśmy potwierdzenia tej diagnozy badaniem obrazowym, to warto wykonać badanie USG. Przyjmuje się, że jeśli grubość rozcięgna na sonogramie w miejscu jego przyczepu do kości piętowej wynosi więcej niż 4mm, to mamy do czynienia ze stanem zapalnym powięzi podeszwowej( Według Tsai i wsp. 2000).

Ceny zabiegów i czas trwania

• 200 zł – pierwsza wizyta (wywiad, badanie, instruktaż, zabieg SFU), czas trwania: 45 min
• 120 zł – zabieg Skupioną Falą Uderzeniową (zwykle 4 dodatkowe zabiegi), czas trwania: 15 min

Całkowity koszt leczenia wynosi zwykle 680 zł (200 zł pierwsza wizyta + 480 zł za 4 kolejne zabiegi).

Uruchomione procesy naprawcze zachodzą jeszcze przez 4-6 tygodni po skończeniu zabiegów SFU.

Jak umówić wizytę:

1. Sprawdź dostępne terminy w rezerwacja on-line

2. Umawiając pierwszą wizytę wybierz z dostępnych usług: „Skupiona Fala Uderzeniowa – Pierwsza wizyta”

3. Umawiając kolejną wizytę wybierz z dostępnych usług: „Skupiona Fala Uderzeniowa – Kolejny zabieg”

4. Możesz także umówić wizytę telefonicznie pod numerem: 881 202 827

Co to jest kręgozmyk?

Jeśli przeraziła Cię diagnoza „kręgozmyk” to pamiętaj, że to nie musi być powód do paniki. Można pomóc sobie samemu i to w bardzo dużym stopniu. Na początku potrzebne będą Ci wskazówki do tego, by ćwiczeniami  nie pogorszyć swojej sytuacji.

Kręgozmyk określa się również mianem spondylolistezy, czyli ześlizgu. Jest to sytuacja patologiczna, dotycząca najczęściej dolnego odcinka kręgosłupa lędźwiowego. Polega na przemieszczeniu się względem siebie dwóch sąsiadujących kręgów. Kręg położony wyżej (wraz z całym kręgosłupem) ześlizguje się po kręgu leżącym niżej. Najczęściej wystepuje kręgozmyk IV kręgu lędźwiowego względem kręgu V. Zazwyczaj dochodzi do ześlizgu kręgów ku przodowi, względem leżącego poniżej kręgu. W przypadku przesunięcia się kręgosłupa ku tyłowi mówimy o retrolistezie.

Wyróżnia się ześlizg prawdziwy (wrodzony lub nabyty) oraz rzekomy (powstaje na skutek zmian zwyrodnieniowych wyrostków stawowych kręgów). Na etapie diagnozowania, istotnym jest by określić czy mamy do czynienia z kręgozmykiem stabilnym czy niestabilnym. W tym celu należy wykonać tzw. RTG czynnościowe odcinka lędźwiowego.

Kręgozmyk – objawy

W zależności od stopnia kręgozmyku (I-IV) pojawiają się dolegliwości bólowe ostre lub przewlekłe. Dotyczą one przede wszystkim dolnego odcinka kręgosłupa, pośladków i nóg (zwykle obustronnie). Ból występuje zazwyczaj przy długotrwałych pozycjach statycznych (stanie, siedzenie), przy zmianach pozycji i co charakterystyczne zmniejsza się podczas umiarkowanej aktywności ruchowej. Pacjenci zgłaszają zaburzenie czucia, drętwienie i mrowienie w obrębie nóg. Dochodzi do przykurczu mięśni ( zwłaszcza lędźwiowego większego) oraz osłabienia siły mięśni kończyn dolnych. W badaniu funkcjonalnym stwierdza się osłabienie odruchów neurologicznych. W stanach bardzo zaawansowanych występuje zaburzenie działania mięśni zwieraczy pęcherza moczowego i odbytu.